مَکنون
پناهگاهی که وجود آسیب‌پذیرشان را از بیم گزند دنیای بیرون در آن پنهان کرده بودند، به حجمی سترگ، پیچکی پرپیچ و تنگنایی مهلک تبدیل می‌شد.
دود در کرانه آسمان خبر از خطری قریب‌الوقوع می‌داد؛ خطری پیش‌رونده.
زمان تصمیم بود؛ انتخاب میان پا نهادن در ابهام، خطر و امکان‌های دنیای بیرون یا ماندن در تنگنای پناهگاهی که دیر زمانی‌ست دیگر امن نیست.
